Lenteklusen

Het stond in koeien van letters in mijn agenda: “lenteschoonmaak”.

Niets van. N en ik zijn samen thuis en beslissen een projectje af te werken. Al twee maanden staan de paar planken in onze weg, en deze namiddag zullen die als bij magie in een tafel veranderen.

Het doel is een lage tafel (voor de kenners: een chabudai). En daarmee op de tatami comfortabeler eten (het dienstdoende koffietafeltje was veel te hoog), ‘pjoeteren en schrijven. Met opklapbare poten, zodat we het in een klein hoekje kunnen wegstoppen wanneer een activiteit om veel plek vraagt.

Het worden enkele fijne uren, de tijd glijdt zachtjes voorbij. En in tegenstelling tot wat reclamespotjes ons vertellen: geheel vrij van echtelijke oorlog.

Deze slideshow vereist JavaScript.

DIY Thomas strikes again

I admit: I am one of those horribly annoying Japanophiles. Mind you, I am very selective in my admiration, but I have a tremendous respect for the inventiveness that made Japan just as refined and beautiful as China, but without the amounts of (natural) resources the medieval Chinese could rely on.(An interesting book I can recommend, by the way, going into the details of how Japan was coping with its lack of natural resources in the period before opening up to western trade: “Just enough” by Azby Brown.)

One of the more frivolous purchases I ever made must have been a black-and-white men’s yukata. Great fun to wear, a pain to wash.

One day, I will try my hand at making a proper hanger for this garment (a western style clothes hanger will deform the fabric).

For now, since I am about 12 days before my moving to Vancouver Island again, I make do with what I have to dry my yukata the proper way: a broomstick and two clothing hangers (with a little help form the car garage that was already there)

Now seeing this is triggering a memory. What does this remind me of?
Wait a second.. it’s coming! It reminds me of….. the Hitler ghost in Wolfenstein 3D hahaha.

Source: http://wolfenstein.wikia.com/wiki/Fake_Hitler

 

Scherven brengen geluk

Vorig jaar rond deze tijd kocht ik een zwart theepotje. Klein en fijn. Het overleefde exact een jaar in ons huis.

Een overijverige echtgenote was klaar om de scherven in de vuilbak te gooien, wat mij de verschrikkelijk zware taak gaf om haar duidelijk te maken dat het eigenlijk wel een heel duur theepotje was (en een kans verdient om hersteld te worden) zonder haar met een verschrikkelijk schuldgevoel op te zadelen. Dankjewel aan alle lesgevers communicatie van wie ik ooit iets heb mogen leren!

Ofwel ga ik het herstellen met eenvoudige lijm, ofwel probeer ik een goedkoop “faux”kintsugi-stijl herstel setje. De mentale uitdaging wordt om dit potje (in klei uit Yixing) te herstellen, wetende dat het nooit meer bruikbaar zal zijn. (lijmen en epoxys zijn helaas te giftig, en de echte lakwerk-lijmen peperduur). Wordt vervolgd!

(Kintsugi? Googelen maar! )

Tegen de muur

‘Tegen de muur’ was de favoriete straf van juffrouw Rita in het zesde leerjaar. Teveel kabaal? Tegen de muur! Aan de fietsen zitten knoeien tijdens de speeltijd? Tegen de muur! Huiswerk op tijd klaar? Tegen de.. oh neen, kus van de juffrouw en een bank vooruit!

Hier in 2012, eindelijk actie in huis! Na bijna twee jaren van kijken naar een spuuglelijk paarse* keuken krijg ik N zo ver de handen uit de mouwen te steken en er iets aan te doen.Eerste werk is een deel betegelen, kwestie van makkelijker te kuisen, beetje warmte isolatie en het maakt het toch net ietsje knusser. De huisbazin geeft me veel moed door keer op keer te benadrukken dat haar (toen) elf jaar oude dochter hun hele keuken vakkundig heeft betegeld. Dat zorgt voor uitdaging 🙂 Als een elfjarige het kan… Het angstzweet breekt me uit. Geen enkele man wil z’n gezicht verliezen door een mislukte klus in het huis.

Maar de dag begint goed. Na een extra stevig ontbijt vliegen we er in. Ik ben vrolijk en blij te merken dat mijn vrouw hard werkt, niet zeurt en een oog voor afwerking heeft. De afwerking zal ik aan haar en de buren moeten overlaten, we moeten even wachten op een natte zaag voor de tegeltjes aan de randen en rond de electriciteitsdoosjes. Wanneer ik terug kom in de zomer, is het tijd de overblijvende stukken muur heerlijk te overkladden.

*Noot: in het Japans is paars ‘murasaki’ (むらさき) en het is geen toeval dat ‘murasaki’ klinkt als ‘meurend zakje’… Bah wat een foeilelijke kleur.